Wybór odpowiedniego silnika do samochodu to jedna z kluczowych decyzji, która wpływa na codzienne użytkowanie, koszty eksploatacji i ogólną satysfakcję z jazdy. Opel Mokka, popularny kompaktowy SUV, oferuje gamę jednostek napędowych, które mogą różnić się w zależności od generacji modelu i indywidualnych potrzeb kierowcy. Ten artykuł pomoże Ci zrozumieć specyfikę poszczególnych silników, ich mocne i słabe strony, abyś mógł podjąć świadomą decyzję i wybrać tę jednostkę, która najlepiej odpowiada Twojemu stylowi życia.
Przeczytaj również: Jaki silnik do pontonu: wybierz najlepszą opcję i uniknij kosztów
Jaki silnik wybrać do Opla Mokki? Kluczowe informacje przed zakupem
- W nowej Mokce (generacja B) silniki 1.2 PureTech wymagają rygorystycznego serwisu olejowego ze względu na pasek rozrządu w kąpieli olejowej; diesel 1.5 to dobra opcja na trasy.
- Mokka Electric sprawdzi się głównie w mieście, oferując realny zasięg około 250-300 km.
- W używanej Mokce (generacja A) najczęściej polecanym i najbezpieczniejszym wyborem jest benzynowy silnik 1.4 Turbo (140 KM), dobrze współpracujący z LPG.
- Diesle w Mokce A (1.7 CDTI i 1.6 CDTI) uchodzą za trwałe, choć 1.7 CDTI jest głośniejszy, a 1.6 CDTI może mieć problemy z łańcuchem rozrządu.
- Wybór silnika powinien być ściśle dopasowany do planowanego sposobu użytkowania auta (miasto, trasa, styl mieszany) oraz oczekiwań co do dynamiki i kosztów eksploatacji.
Opel Mokka przeszedł znaczącą ewolucję od swojej premiery. Rozróżniamy dwie główne generacje: pierwszą (Mokka A), produkowaną w latach 2012-2019, oraz drugą (Mokka B), dostępną na rynku od 2020 roku. Te generacje różnią się nie tylko designem i technologią, ale przede wszystkim dostępnymi jednostkami napędowymi, co ma kluczowe znaczenie przy wyborze odpowiedniego egzemplarza. Niezależnie od tego, czy rozważasz zakup nowego, czy używanego Opla Mokki, kluczowym czynnikiem przy wyborze silnika jest planowany sposób użytkowania pojazdu czy auto będzie eksploatowane głównie w mieście, na długich trasach, czy w cyklu mieszanym.

Nowa generacja Opla Mokki (Mokka B, od 2020 roku) wprowadziła szereg nowoczesnych jednostek napędowych, które stawiają na wydajność i niższe zużycie paliwa. W gamie znajdziemy zarówno silniki benzynowe, jak i diesla, a także w pełni elektryczną wersję. Każda z nich ma swoje specyficzne cechy, które warto poznać przed podjęciem decyzji.
W Mokce B dominują benzynowe silniki 1.2 PureTech, dostępne w wariantach mocy 100 KM i 136 KM. Są to jednostki trzycylindrowe, które oferują zaskakująco dobrą dynamikę jak na swoją pojemność i charakteryzują się rozsądnym zużyciem paliwa. Należy jednak pamiętać, że są to silniki pochodzące z koncernu Stellantis (wcześniej PSA), które wymagają szczególnej uwagi ze strony użytkownika.
Najwięcej kontrowersji budzi w tych silnikach rozwiązanie z paskiem rozrządu pracującym w kąpieli olejowej. Z czasem pasek może ulegać degradacji, a jego drobinki mogą zatykać smok olejowy. Prowadzi to do problemów ze smarowaniem silnika, a w skrajnych przypadkach nawet do jego zatarcia. Producenci wprowadzali pewne modyfikacje, a w nowszych wersjach silnika zaczęto stosować łańcuch rozrządu, co powinno wyeliminować ten problem. Niemniej jednak, w przypadku silników z paskiem, kluczowa jest jego odpowiednia konserwacja.
Aby zminimalizować ryzyko awarii silnika 1.2 PureTech, warto przestrzegać kilku kluczowych zasad:
- Rygorystyczny reżim olejowy: Zaleca się częstsze wymiany oleju silnikowego niż sugeruje producent, najlepiej co 10-15 tys. km lub raz w roku. Należy stosować olej o odpowiedniej specyfikacji, zgodny z zaleceniami producenta.
- Kontrola stanu paska rozrządu: Regularnie sprawdzaj stan paska rozrządu, zwłaszcza jeśli nie masz pewności co do jego wymiany lub wieku.
- Uważna eksploatacja: Unikaj długotrwałego obciążania zimnego silnika.
Dla osób ceniących sobie oszczędność i pokonujących dłuższe dystanse, Opel Mokka B oferuje silnik Diesla 1.5 o mocy 110 KM. Jest to jednostka uważana za oszczędną i trwałą, idealnie nadająca się do jazdy w trasie. Jak w przypadku większości nowoczesnych diesli, potencjalne problemy mogą dotyczyć filtra cząstek stałych (DPF), szczególnie przy częstej jeździe miejskiej, a także układu AdBlue, który wymaga regularnego uzupełniania płynu.
Miłośnicy elektromobilności z pewnością docenią wersję elektryczną Opla Mokki, znaną jako Mokka Electric (lub Mokka-e). Dysponuje ona mocą 136 KM i baterią o pojemności 50 kWh. Oficjalny zasięg według cyklu WLTP wynosi około 345 km, jednak w praktyce, zwłaszcza w chłodniejsze dni, należy liczyć się z zasięgiem realnym w okolicach 250-300 km. Opinie użytkowników na temat wystarczalności tego zasięgu są podzielone, co sugeruje, że jest to rozwiązanie najlepiej sprawdzające się w warunkach miejskich i podmiejskich.
Realny zasięg Mokki Electric, choć niższy od deklarowanego, w połączeniu z możliwością ładowania z mocą do około 101 kW (DC), czyni ją sensownym wyborem dla osób, które głównie poruszają się po mieście i mają dostęp do punktów ładowania. Koszty „paliwa” w przypadku wersji elektrycznej są zazwyczaj niższe niż w przypadku aut spalinowych, a codzienna eksploatacja jest cicha i komfortowa.

Przechodząc do pierwszej generacji Opla Mokki (Mokka A, lata 2012-2019), rynek używanych samochodów oferuje nieco inne jednostki napędowe, z których część cieszy się lepszą opinią niż inne. Warto przyjrzeć się bliżej dostępnym opcjom, aby wybrać egzemplarz, który będzie służył bez większych problemów.
Wśród silników benzynowych, najczęściej polecanym i uważanym za najbezpieczniejszy wybór w używanej Mokce A jest jednostka 1.4 Turbo o mocy 140 KM. Stanowi ona bardzo dobry kompromis między osiągami a kosztami eksploatacji. Jest to sprawdzona konstrukcja Opla, która dobrze znosi montaż instalacji LPG, co dodatkowo obniża koszty użytkowania.
Silnik 1.4 Turbo (140 KM) w Mokce A ma wiele zalet:
- Dobra dynamika: Zapewnia wystarczającą moc do sprawnego poruszania się zarówno w mieście, jak i na trasie.
- Sprawdzona konstrukcja: Jest to jednostka o dobrej opinii pod względem niezawodności.
- Współpraca z LPG: Doskonale nadaje się do montażu instalacji gazowej, co znacząco obniża koszty paliwa.
- Typowe usterki: Przy wyższych przebiegach mogą pojawić się problemy z uszczelką pokrywy zaworów lub awarie turbosprężarki, ale są to zazwyczaj naprawy możliwe do wykonania.
Alternatywą dla silnika 1.4 Turbo jest wolnossąca jednostka 1.6 ecoFLEX o mocy 115 KM. Jest to prostsza i zazwyczaj trwalsza konstrukcja, która nie posiada turbosprężarki. Jej głównymi wadami są jednak niższa dynamika i stosunkowo wysokie zużycie paliwa, zwłaszcza w porównaniu do jednostek turbodoładowanych. Mimo to, dla osób preferujących spokojną jazdę i szukających prostego silnika, który dobrze sprawdzi się po montażu LPG, może to być akceptowalny wybór.
Wśród silników Diesla dostępnych w Mokce A, warto wspomnieć o jednostce 1.7 CDTI o mocy 130 KM, pochodzącej od japońskiego producenta Isuzu. Jest to silnik znany ze swojej dużej trwałości i niezawodności, choć jego głównym mankamentem jest głośna praca. Podobnie jak w przypadku innych diesli, głównym problemem może być filtr DPF, szczególnie jeśli samochód jest eksploatowany głównie w ruchu miejskim.
Nowocześniejszym dieslem w Mokce A jest silnik 1.6 CDTI, dostępny w wariantach mocy 110 KM i 136 KM. Jednostka ta zyskała przydomek "szepczący diesel" ze względu na znacznie wyższą kulturę pracy w porównaniu do starszego 1.7 CDTI. Jest to generalnie udany silnik, jednak zdarzają się sporadyczne doniesienia o problemach z łańcuchem rozrządu, co jest istotną kwestią do wzięcia pod uwagę przy zakupie używanego egzemplarza.
Koszty eksploatacji to kolejny ważny aspekt, który powinien wpłynąć na wybór silnika. Na całkowity koszt posiadania auta składają się nie tylko ceny paliwa, ale także koszty serwisowania, potencjalne naprawy i zużycie podzespołów.
W cyklu miejskim, najniższe koszty eksploatacji będą generować silniki benzynowe z dobrą współpracą z LPG, takie jak 1.4 Turbo w Mokce A, lub ewentualnie 1.2 PureTech w Mokce B, pod warunkiem rygorystycznego przestrzegania zaleceń serwisowych. W przypadku diesli, jazda miejska wiąże się z ryzykiem problemów z filtrem DPF, co może generować dodatkowe koszty. Wersja elektryczna, choć nie generuje kosztów paliwa w tradycyjnym rozumieniu, wymaga inwestycji w ładowanie, a jej realny zasięg może być ograniczający dla osób często poruszających się po mieście na dłuższych trasach.
Na autostradzie, gdzie silniki pracują w optymalnych warunkach, najtańsze w utrzymaniu okażą się prawdopodobnie oszczędne diesle, takie jak 1.5 w Mokce B lub 1.6 CDTI w Mokce A, o ile nie wystąpią problemy z układem wtryskowym czy DPF. Silniki benzynowe, zwłaszcza te turbodoładowane, również mogą być ekonomiczne przy stałej prędkości, ale ich spalanie będzie zazwyczaj wyższe niż w przypadku diesli. Warto jednak pamiętać o trwałości poszczególnych jednostek na długich dystansach.
| Silnik | Potencjalne usterki | Komentarz/Koszty |
|---|---|---|
| 1.2 PureTech (Mokka B) | Zużycie i łuszczenie się paska rozrządu pracującego w oleju, zatykanie smoka olejowego, problemy ze smarowaniem, ryzyko zatarcia silnika. | Konieczność rygorystycznego serwisu olejowego (częste wymiany), potencjalnie wysokie koszty naprawy w przypadku awarii. W nowszych wersjach stosowany łańcuch. |
| 1.5 Diesel (Mokka B) | Problemy z filtrem DPF przy jeździe miejskiej, awarie układu AdBlue. | Generalnie trwała jednostka, koszty eksploatacji zależą od sposobu użytkowania. Wymaga dbałości o układ wydechowy. |
| Mokka Electric (Mokka B) | Degradacja baterii po latach (koszt wymiany bardzo wysoki). | Niskie koszty "paliwa", cicha praca. Koszt zakupu wyższy, ale potencjalnie niższe koszty serwisowe. |
| 1.6 ecoFLEX (Mokka A) | Brak typowych, powszechnych usterek. | Prosta konstrukcja, dobra do LPG. Niska dynamika i wyższe spalanie. |
| 1.4 Turbo (Mokka A) | Problemy z uszczelką pokrywy zaworów, awarie turbosprężarki przy wyższych przebiegach. | Bardzo dobra jednostka, szczególnie z LPG. Koszty napraw turbosprężarki mogą być znaczące. |
| 1.7 CDTI (Mokka A) | Problemy z filtrem DPF przy jeździe miejskiej. | Głośna praca, ale bardzo trwała. Koszty napraw związane z DPF. |
| 1.6 CDTI (Mokka A) | Sporadyczne problemy z łańcuchem rozrządu. | Wysoka kultura pracy, dobra dynamika. Koszt wymiany łańcucha może być wysoki. |
Ostateczny wybór silnika do Opla Mokki powinien być podyktowany przede wszystkim indywidualnymi potrzebami i priorytetami kierowcy. Nie ma jednej uniwersalnej odpowiedzi, która zadowoli wszystkich.
Dla kierowcy, który głównie porusza się po mieście, najlepszym wyborem będzie wersja elektryczna Opel Mokka Electric, oferująca cichą i komfortową jazdę z zerową emisją spalin. Jeśli jednak budżet jest ograniczony lub potrzebna jest większa elastyczność w zakresie zasięgu, w nowej Mokce B warto rozważyć silnik 1.2 PureTech (100 KM), pamiętając o konieczności dbałości o rozrząd. W starszej generacji (Mokka A), silnik 1.6 ecoFLEX sprawdzi się przy spokojnej jeździe, a po montażu LPG będzie tani w eksploatacji.
Rodzina lub osoba często podróżująca w trasę powinna zwrócić uwagę na silniki Diesla. W nowej Mokce B, jednostka 1.5 Diesel (110 KM) będzie dobrym wyborem pod kątem ekonomii i trwałości na długich dystansach. W starszej generacji (Mokka A), silniki 1.7 CDTI i 1.6 CDTI oferują dobrą dynamikę i niskie spalanie, choć warto być świadomym potencjalnych problemów z DPF lub łańcuchem rozrządu. Najbezpieczniejszym wyborem w Mokce A na trasy pozostaje jednak silnik benzynowy 1.4 Turbo (140 KM), zwłaszcza jeśli zostanie doposażony w instalację LPG.Osoby, które szukają najniższych możliwych kosztów eksploatacji, powinny skierować swoją uwagę na używaną Opla Mokkę A z silnikiem 1.4 Turbo (140 KM) i instalacją LPG. Jest to rozwiązanie, które pozwala na znaczące obniżenie wydatków na paliwo, przy zachowaniu rozsądnych kosztów serwisowania i dobrych osiągów. Alternatywnie, wersja elektryczna Mokka Electric w nowej generacji, mimo wyższej ceny zakupu, może okazać się tańsza w długoterminowej perspektywie, biorąc pod uwagę koszty "paliwa" i potencjalnie niższe koszty serwisowe.






